21 styczeń
Ekonomia i ekologia karmienia piersią
Jak na 1 stronie zawrzeć zawartość tak co najmniej 400 stron? No, nie dało się. Niedosyt po tym artykule czuję ogromny.
Archiwum miesiąca styczeń 2016
16 styczeń
Miłość karmi
Kto okazał się matką? Ta, co porzuciła, czy ta co nakarmiła piersią?
Dla tych co po angielsku ani rusz- króciutki sens powyższego. Policjantka uratowała życie noworodkowi karmiąc go piersią w oczekiwaniu na karetkę pogotowia. Maleństwo zostało porzucone w lesie, było wygłodzone i wychłodzone tak bardzo, że mogłoby nie przeżyć bez ogrzania i nakarmienia go piersią- orzekli medycy.”
Bezcenny przykład w dzisiejszych czasach, gdzie tak się lekceważy karmienie piersią.
Karmienie piersią jest przedłużeniem naszej płodności. Wychowanie jest też jej przedłużeniem.
Powaliła mnie ta sytuacja.
15 styczeń
W sercu miłości małżeńskiej
W sercu miłości małżeńskiej powinno się znaleźć miejsce na karmienie piersią- jej skutek i owoc. O tym mniej więcej popełniony artykuł:
Małżeństwo a karmienie piersią
Za jakiś czas w http://magazynfamilia.pl/
o „Matki mleko- jedyne „eko”
8 styczeń
Poród jak seks
Poród jest jak seks?
A seks jak poród?
Tak! Te same hormony, otwarcie. Bliskość, intymność. Przejście.
Wiele osób nie zdaje sobie sprawy, że właśnie ten brak intymności stwarza wiele komplikacji podczas porodu. Z perspektywy 1 porodu szpitalnego i 4 domowych oraz pracy douli widzę, że nawet niecierpliwość bliskiej osoby przeszkadza. Nawet życzliwe osoby, ale zakłócające „przestrzeń rodzenia” , rozmawiające to niepotrzebne przedłużanie porodu.
Dar porodu to dar kruchy. W glinianym naczyniu delikatności kobiecego ciała i kruchym krysztale jej psyche ukryty. To sztuka wydobyć go, oprawić, zachować służąc mu z czułą troską.
8 styczeń
Fajnie, że toniesz jak ja
Z serii: przychodzą znajomi…
Znacie to? Rozmowa ze znajomymi lub rodziną.
-Moje dziecko niedobre lub chore.
-Moje też.
Acha. I tu następuje obopólna ulga. Nie tylko ja tonę, nie tylko ja nie radzę sobie z rzeczywistością: zachowaniem dziecka albo jego brakiem zdrowia. Wspólne Polaków narzekanie. Pocieszanie się cudzym kosztem- jakby to cokolwiek poprawiało. Owszem poprawia, ale pozornie, wyłącznie samopoczucie. „Jak to dobrze, że nie tylko ja idę na dno!”
Usypia to naszą rodzicielską czujność. Bo choroby się leczy, dziecko trzeba wychowywać, żeby nie trwało w destruktywnym zachowaniu. Siebie trzeba wychowywać nieustannie.
Dzielę się kółkiem ratunkowym, które nam niedawno rzucono:
(Syr 3,2-6.12-14)
„Pan uczcił ojca przez dzieci, a prawa matki nad synami utwierdził. Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów, a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził. Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci, a w czasie modlitwy swej będzie wysłuchany. Kto szanuje ojca, długo żyć będzie, a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce: Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu. A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił. Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.”
(Kol 3,12-21)
„Jako więc wybrańcy Boży – święci i umiłowani – obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy! Na to zaś wszystko /przyobleczcie/ miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni! Słowo Chrystusa niech w was przebywa z /całym swym/ bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. I wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko /czyńcie/ w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego. Żony bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu. Mężowie, miłujcie żony i nie bądźcie dla nich przykrymi! Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe w Panu. Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha.”
(Kol 3,15-16)
Sercami waszymi niech rządzi Chrystusowy pokój, Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem.
(Łk 2,41-52)
Rodzice Jego chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie. Lecz On im odpowiedział: Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.
O drugim kółku ratunkowym być może niebawem uda mi się coś sklecić 🙂
Autor: Fizula kategoria: Dzieci małe i duże, O wychowaniu siebie i wychowaniu dzieci, ogólne zamyślenia | Skomentuj! »
