Mam wsparcie

Piękne zdjęcie łożyska i pępowiny ułożonej w serce.

Narządu, który podtrzymywał życie dziecka.

Który łączył matkę i dziecko.

Którego obecność lub nieobecność ma znaczenie i dla matki, i dla dziecka.

I to zarówno przed narodzinami, jak i po narodzinach.

Przed narodzinami.

Wiadomo. Jeśli łożysko jest wadliwie zbudowane,niewydolne, ma zbyt dużo złogów- dziecko może być niedożywione lub niedotlenione. Jeśli jest zbudowane prawidłowo, i działa sprawnie, to dziecko ma szansę na dobry rozwój. Jeśli jest usadowione nisko, o wiele za nisko wykrwawić się może też matka, życie stracić dziecko.

Po narodzinach.

Wiadomo: łożysko musi tak jak dziecko urodzić się. I to koniecznie w całości. Kawałek łożyska, który pozostał w macicy to dla ciała matki dalszy dopływ hormonów ciążowych, które są hamulcem dla laktacji. To także dla ciała matki ryzyko zakażenia. A dla dziecka ograniczenie dopływu mleka- bo ciało matki działa w trybie ciążowym, jakby to mleko nie było jeszcze potrzebne.

Łożysko jest więc tym, co łączy matkę z dzieckiem przed narodzinami, w czasie narodzin aż do jego odklejenia po porodzie. I dla obu tych osób ma sens. Jest znakiem, że nie można mówić, że się chroni kobietę nie chroniąc jej dziecka.

Piekielny aborcyjny terroryzm, jaki wyległ na ulice podpiera się hasłem, że chroni kobiety.

Guzik prawda.

Jest to koszmarne kłamstwo. Opisywałam Wam kiedyś, jak pięknie rozwija się cały organizm matki, kiedy rośnie w niej dziecko: przybywa o 45% jej krwi, rośnie serce, nerki, w każdym narządzie dokonują się liczne zmiany. Dojrzewa psychika kobiety, by podołała powołaniu matki. Nawet jej układ nerwowy zmienia się z ulicy jednojezdniowej na wielopasmową autostradę.

Aborcja jest więc szalonym morderstwem, które niszczy i dziecko, i kobietę. Umniejsza kobietę czyniąc z niej lalkę dla zachcianek jej samej i mężczyzny. Zabija piękno jej duszy, która jest nastawiona ku drugiemu człowiekowi.

Szczerze mówiąc jestem wściekła na ten rząd i sejm za ich chore obostrzenia, które nie dają swobodnie oddychać. Które pozbawiają wielu ludzi pracy, zarobków, możliwości leczenia, normalności kontaktów międzyludzkich.

Oddajmy im jednak dobrem za zło. Módlmy się za nich.

„Zło dobrem zwyciężaj”– mówił ks. Popiełuszko cytując św. Pawła.

Jednak za ten wyrok Trybunału Konstytucyjnego należy im się uznanie.

Tym bardziej więc módlmy się za nich, pośćmy za nich, szukajmy dobrych uczynków w ich intencjach. Bo bardzo tego teraz potrzebują. Żeby nie zaprzepaścili tego prawdziwego wyroku, że życie ludzkie musi być chronione od poczęcia. Że choćby ktoś był mały i chory, to nie może być powodem, by go dyskryminować w najgorszy z możliwych sposobów przez mord.

„W miłości nie ma lęku. Lecz doskonała miłość usuwa strach”

Niedawno, niedawno temu…

był sobie warsztat o byciu doulą.

Na zdjęciu wspomnienie o nim- burza mózgów o tym, co ułatwia matce rozwieranie się szyjki macicy w porodzie.

Warsztat o tym, że warto być kimś bardzo skromnym.

Dlaczego bardzo skromnym?

• bo doula nie donosi tego konkretnego dziecka za matkę do dnia terminu porodu;
• bo doula nie urodzi za rodzącą;
• ani nie nakarmi za matkę karmiącą piersią;
• ani nie będzie opiekować się za matkę dzieckiem;
• ani nie wynosi w chuście za matkę;
• ani nie zaopiekuje się dzieckiem na dłużej.

To po co jest doula np. w porodzie:

• bo w porodzie ważna jest obecność drugiej osoby; stała, cicha, nie zwracająca na siebie uwagi, ale taka, która mówi: „jestem na wyciągnięcie ręki”, „jestem dyspozycyjna- dla Ciebie, gdybyś mnie potrzebowała, ale nawet jak chcesz sobie radzić samodzielnie, to jestem w pobliżu, nie odejdę”;
• bo w porodzie potrzebna jest pokora: dawanie miejsca i czasu (czasem długiego i cierpliwego) matce i dziecku, cierpliwość czekania i nienarzucającego się wspierania;
• bo w porodzie ważny jest cud przychodzenia na świat: i ten cud każda dobra doula stara się ochraniać pamiętając jaki jest piękny, delikatny i kruchy;
• żeby służyć życiu matki i dziecka w tym wymiarze w jakim może: wspierając fizycznie, psychicznie, emocjonalnie, duchowo;
• żeby współodczuwać, dodawać pewności, otuchy, nadziei, gdy nikną one przy 7 centymetrze rozwarcia.

I historyjka.

Rok 2006

Pewna położna spóźniła się z przyjazdem do domowych narodzin. Dzieciątko przyszło na świat na ręce rodziców.

Potem opowiada o tym swojej koleżance położnej. A ta nie może się powstrzymać przed wyrażeniem swojego oburzenia:

-No coś podobnego! Przecież profesor O. * zabronił!

Na co domowa położna nie w ciemię bita udzieliła celnej riposty:

-A oddychać też zabroni?**

14 lat później: Jak aktualnie brzmią te słowa!

I jeszcze inne:

„Zedrze On na tej górze zasłonę, zapuszczoną na twarz wszystkich ludów, i całun, który okrywał wszystkie narody; raz na zawsze zniszczy śmierć. Wtedy Pan Bóg otrze łzy z każdego oblicza, zdejmie hańbę ze swego ludu na całej ziemi, bo Pan przyrzekł.”

*Profesor O. ani żaden inny zabronić kobietom rodzenia, ani położnym przyjmowania porodów nie może na szczęście, bo ustawa o zawodzie położnej (czyli prawo) wyraźnie mówi o tym, że położna ma prawo przyjmować porody fizjologiczne, także te odbywające się poza szpitalem.

**Zabronić oddychać też nam nie mogą. Ustawa o chorobach zakaźnych mówi, że zmuszeni do stosowania wyjątkowych środków (np. maseczek) mogą być tylko chorzy i podejrzani o zakażenie.