Mam wsparcie

Co to takiego karmienie piersią?

To sztuka cierpliwości. Owszem można wymieniać inne czynniki, dzięki którym ono udaje się bądź nie. Jeśli jednak braknie cierpliwości: do siebie, do dziecka, do tego daru Bożego, jakim jest karmienie piersią, to klapa.

Pomagałam wielu mamom i widzę tą prawidłowość, że gdy braknie cierpliwości z tego daru nic nie zostaje. Inne przyczyny powodzenia/niepowodzenia też oczywiście występują, ale gdy zabraknie dyspozycyjności matki, jej wystarczającej otwartości na potrzeby dziecka, to przechodzi się na sztuczne żywienie prędzej lub później. Jeśli zabraknie też jej cierpliwości do własnego ciała, sposobu jego funkcjonowania. Ale nie mówię tu o cierpiętnictwie, a o cierpliwości: co różni się radością. Cierpliwość jest otwarta na radość, cierpiętnictwo jest otwarte na smutek i zrzędzenie.

Stwórcy karmienie piersią się udało. Choroby, trudności, nieporozumienia między mamą a dzieckiem występujące tu niekiedy nie zaprzeczają temu, ale pokazują jak grzech, zło niszczy. Zakończenie karmienia też może być piękne i dobre, gdy wracamy do Bożego pomysłu na nasze życie.

Dostałam niedawno piękny list od pewnej mamy, która opisuje, że zakończyła karmienie swojego dziecka w zgodzie z nim, że ten etap życia pozostanie pięknym wspomnieniem dla niej. Takie proste: miłość jest cierpliwa… Takie trudne: dać małemu człowiekowi czas na dojrzewanie…

Bardzo lubię Wyżynę Krakowsko-Częstochowską z jej przecudnymi białymi wapieniami. Z dzielnymi roślinkami, które w najmniejszych zagłębieniach takich kamieni potrafią wyrastać. My też czasem przesadzamy nasze dzieci w takie niesprzyjające miejsca, sposoby funkcjonowania.

Nie uciekniemy od cierpliwości: jeśli nie mamy jej do bycia z dzieckiem, to trzeba ją będzie mieć do pracy zawodowej. Jeśli nie mamy jej do karmienia piersią, trzeba jej będzie się uczyć do wygotowywania i podawania smoczków, butelek itp. Bo dziecko się nie poddaje: prosi swoim płaczem niezależnie od postępków rodziców o miłość cierpliwą.