21 październik
Co jaśnieje w Twym życiu? Gdzie ściemniasz?
Ten krzyż Chrystusa Pana jest tak jaśniejący, bo kryje się za nim tak wielka miłość do Ciebie i do mnie, jaka nie mieści nam się w głowach. Najwięksi święci mieli zaledwie jej przeczucie, dlatego nie mogli przestać świadczyć, mówić o niej, zachwycać się nią.
Taki zachód słońca dostałam w prezencie 🙂
A od Moniki taki link:
Mam nadzieję, że dacie radę odczytać jego zawartość.
Dla tych, co nie mogą otworzyć Facebooka, skrócę i sparafrazuję go po swojemu.
Ciąża boli.
Poród boli.
Karmienie piersią boli.
Niewyspanie boli.
Brak czasu na umycie włosów boli.
Ból dziecka boli. Itd.
Nie zgadzam się.
Tak samo nie jest to prawdą jak przesłodzone nierealistycznie obrazki macierzyństwa w reklamach przekształcane przy pomocy skomplikowanych graficznych programów.
Ten fragment podoba mi się najbardziej:
„Brak czasu dla siebie boli.
Matka potrzebuje pomocy. Nie krytykuj jej, daj jej miłość i empatię, nie ciosy.
Ten, kto dba o innych, też potrzebuje, żeby ktoś o niego zadbał…”
Nie myśl, że kwestionuję przeżywany przez matki ból. Nie kwestionuję. Czułam go i czuję nie raz. Ale któż by go wytrzymał, gdyby nie tyle słodyczy, czułości, zachwytu, które wraz z tym bólem do nas przychodzi.
Więc nie dajmy sobie wmówić, że macierzyństwo nie jest piękne, wspaniałe, słodkie, sensowne.
Jest trochę jak greipfruit lub aronia- miesza się w nim słodycz z goryczą i kwasem.
Jak pełne zdrowia, potrzebne są to owoce!
Pamiętam pewne cesarskie cięcie.
I pierwsze spotkanie mamy i dziecka po porodzie.
Zaledwie przytulenie policzka do policzka.
Gdzie się mógł pomieścić taki ogrom czułości, radości i szczęścia, jak nie w bezradnym bólu?
Czy wiecie, że pełne karmienie piersią to co najmniej 500 kCal?
Jeśli karmicie, to tak jakbyście ciężko pracowały fizycznie.
Nie dziwcie się więc Waszemu zmęczeniu, osłabieniu, potrzebie snu, potrzebie odpoczynku.
Kiedy ktoś idzie do pracy i się zmęczył tą pracą, to nie zaczyna kwestionować tej pracy i podważać jej sensu, tylko najpierw stara się odpocząć, złapać oddech. Popatrzcie czasem na karmienie piersią jak na pracę.
Bądźcie dla siebie dobre, wyrozumiałe. Dbajcie o siebie tak, żeby dobrze się ze sobą czuć: o swoją radość, swoje zdrowie, urodę, odpoczynek. Pozwólcie, by inni o Was dbali, nie bójcie się prosić o pomoc. Będzie wtedy Wam łatwiej zająć się dzieckiem, być miłą i dobrą dla męża.
Pozwólcie sobie wreszcie poczuć się najukochańszą córeczką najlepszego Ojca w niebie.
Pozwólcie odpocząć sobie przy dźwięku Jego głosu i w Jego objęciach:
„Powstań, przyjaciółko ma, ukryta w zagłębieniach skały,
w szczelinach przepaści,
ukaż mi swą twarz,
daj mi usłyszeć twój głos!
Bo słodki jest głos twój
i twarz pełna wdzięku!”
