Mam wsparcie

Ciąża to nie choroba.

Choć Gazeta W…ybiórcza bardzo by chciała, by już móc ją uznać oficjalnie za szczególnie wredną chorobę.

Generalnie nie lubię samego tego pojęcia „ciąża”- jakieś takie przyciężkie jest i zniechęcające do macierzyństwa.

A ja macierzyństwo lubię. Podziwiam. Ochraniam.

Po prostu kocham być położną. Tak jak wcześniej kochałam i kocham być mamą.

Dlatego z premedytacją odchodzę od niego i wybieram określenie „Stan błogosławiony” czyli bycie matką dziecka poczętego, czyli czas niesłychanego wzrostu, rozwoju matki i dziecka wewnątrz niej. Czas wymagający, ale też niepowtarzalnie piękny.

A więc stan błogosławiony to nie choroba, ale… to nie znaczy, że to jest dobry czas na bicie rekordów wytrzymałości, popisywanie się, że wszystko się może i zawsze się może,

bo

warto się liczyć z tym dzieckiem,

które na nikogo innego liczyć nie może- tylko na matkę.

Tak bardzo kruchym,

maleńkim,

tak szybko rozwijającym się,

jak nigdy później.

I dla niego też TRZEBA zostawić

siły:

->na rozwój,

->na wzrost,

->na rodzenie się.

Stan błogosławiony to nie tylko NIE choroba, ale okres szczególnych sił, szczyt zdrowia.

A wiadomo, jeśli idziemy na szczyt, a nie jesteśmy do tego odpowiednio przygotowani i nie dbamy o to wejście, to może być z tego wejścia „jedna wielka lipa”.

Dlatego choć zazwyczaj kobiety, które rodzą i karmią rzadziej statystycznie chorują np. na osteoporozę (w późniejszym okresie), raka piersi, raka jajnika itp., to jeśli nie dbają o to dziecko rozwijające się w nich, to siebie też mogą narazić na bieżące perturbacje z powodu tej niedbałości.

Miłość jest wymagająca, ale miłość też ubogaca.

Iza

Położna domowa, środowiskowa, Lublin:

501-218-388