Mam wsparcie

Mogę podziwiać, jak kobiety radzą sobie równocześnie i z byciem żoną, mamą, z ogarnięciem domu i jeszcze z pracą zawodową.

Czasami jest taka konieczność życiowa. Ale jakim kosztem? Zazwyczaj swoim kosztem. Często kosztem dzieci, ponieważ dzieciom nic tak nie dokucza jak samotność.

Mogę podziwiać, gdy w połogu szybko matki wracają do wszystkich codziennych aktywności.

Podziwiać- tak, ale naśladować- nie! „Wszystko można, ale nie wszystko przynosi korzyść.”

Myślę sobie o czasie połogu- to taki okres karencji. Szczególnej ochrony mamy i dziecka. Ale my współczesne matki mamy jakąś chorą potrzebę udowodnienia (sobie? innym?), że sobie już w połogu ze wszystkim radzimy, ogarniamy obowiązki, czujemy się wyśmienicie. Dlaczego uważam tą „potrzebę” za chorą? Ponieważ ani w krótkiej, ani w długiej perspektywie to nam nie służy.

Kiedy czas, który powinien być wykorzystany na odpoczynek, regenerację sił, poznawanie swojego dziecka, karmienie go piersią, uczenie się bycia mamą wykorzystujemy na wracanie do starych obowiązków, nie dajemy sobie szansy dojrzewania jako matki. Ponadto niszczymy swoje zdrowie fizyczne i psychiczne- prędzej czy później niszczy to nas. Niszczy to nas, bo uczymy też otoczenie, że matce, choćby w szczególnym okresie nie warto pomagać. A więc przy następnym dziecku, choćbyśmy się czuły fatalnie- być może też nam nie pomogą, bo już ich nauczyliśmy, że nie trzeba, że jesteśmy Zosie-samosie radzące sobie.

Ojca uczymy, że jest niepotrzebny, że nie musi być silny, bo my jesteśmy wystarczająco silne: jeszcze w połogu zapracujemy na siebie i dziecko. Babcie, ciocie, siostry, przyjaciółki uczymy, że bez nich dajemy radę- a więc mogą się zająć swoimi sprawami.

Kiedy nie dajemy sobie pomóc, nie prosimy o pomoc, nie dajemy innym wykonać dobrych uczynków. Nie uczymy siebie budować zdrowia dziecka oraz swojego zdrowia przez potrzebny odpoczynek, częste karmienie piersią. Nawet jeśli czujemy się dobrze, to jest to czas, kiedy w niezwykle intensywny sposób potrzebuje nas nasze dziecko.

Mądrość Starego Testamentu chroniła kobiety i ich nowo narodzone dzieci. Był 40-dniowy okres oczyszczenia. To był też czas szczególnego zaopiekowania się matką po porodzie: czas, kiedy mogła „nauczyć się” swojego dziecka, odpocząć po porodzie. Sama przyjmując czułą troskę, opiekę ładowała akumulatorki, by móc skutecznie na długie miesiące i lata obdarzać nią swoje dziecko. Tylko 40 dni a jaki ważny czas! Owszem, tamta mentalność stygmatyzowała kobiety jako nieczyste, ale zarazem stanowiła dobre prawo chroniące je w tym czasie przed wyczerpaniem.

Sama kiedyś uważałam, że o ile dobrze się matka czuje, to może iść w połogu i do kościoła, i do sklepu, i wszędzie. Bez skutków ubocznych.Bardzo się myliłam!

Czasem te skutki uboczne wychodzą mimochodem szybko: przez złe samopoczucie, zły nastrój, uczucie rozbicia, ciągłego niewyspania! Czasem później: nie umiemy prosić o pomoc, przyjąć jej, nie mamy siły karmić piersią tyle, ile tego potrzebuje dziecko. Zamiast radości macierzyństwa przeżywamy notoryczny smutek.

Słabość, kruchość ciała w połogu nie jest wrogiem, z którym za wszelką cenę trzeba walczyć- to możliwość