Mam wsparcie

Bardzo dużo zawdzięczam mojej kochanej domowej położnej. Nie tylko wsparcie i pomoc w czasie porodów, ale też naukę opieki nad moimi zdrowymi, ale też chorymi dziećmi.

To moja kochana Zosia półrocznemu Danielkowi ciągle kaszlącemu postawiła po raz pierwszy bańki (można od wagi 7 kg), ośmieliła do obserwowania własnego dziecka, masowania, nacierania, oklepywania, robienia okładów, inhalacji, korzystania z ziół. Ale przede wszystkim do brania odpowiedzialności za własne dziecko i korzystania z rozumu podczas leczenia go.

To dzięki licznym rozmowom z nią zaczęłam się zastanawiać:

• Dlaczego lekarze we wszystkich chorobach przebiegających z gorączką, bólem zalecają leki z paracetamolem (itd.) obniżające gorączkę, podczas gdy w każdym niemal podręczniku pediatrii można przeczytać jak to efektywnie organizm dziecka walczy z drobnoustrojami podczas podwyższonej temperatury?
• Dlaczego większość lekarzy stało się „lekozapisywaczami” podczas gdy chorujące dziecko nierzadko bardziej niż leków potrzebuje obecności i wsparcia rodziców, kontaktu fizycznego,  przytulenia, ale też np. masażu, oklepywań?
• Dlaczego lekarze są tak bardzo skłonni zapisywać antybiotyki podczas gdy większość pospolitych przeziębień, katarków jest natury wirusowej?
• Dlaczego z wizyty lekarskiej wychodzi się ze spisem leków, najczęściej do wypicia/zjedzenia podczas gdy zaniedbuje się inhalacje, nacierania, masaże, okłady, dietę?
• Dlaczego większość lekarzy woli zapisywać leki chemiczne podczas gdy jest tak duża grupa leków pochodzenia naturalnego (zioła, przyprawy, warzywa, owoce itd.)? Podczas gdy mamy wspaniałą tradycję benedyktyńską, bonifratrów itd.?

Żeby nie wynikało stąd, że jestem jakoś szczególnie uprzedzona do lekarzy, muszę jednak dodać, że i od paru z nich nauczyłam się jednak pewnych cennych rzeczy, m.in.:

• że w zapaleniu oskrzeli można postawić bańki zamiast antybiotyku;
• że ważne jest oklepywanie dziecka, gdy kaszle, bo do 5-6 nawet lat kaszel jest jeszcze nieefektywny;
• że na poprawę odporności można wyjechać z dzieckiem np. nad morze, a nie eksperymentować na nim z kolejnymi lekami;
• że i w aptece można czasem znaleźć jakiś ziołowy odpowiednik chemicznego leku, np. w sytuacji gorączki, przeziębienia Pyrosal (ziołowy) zamiast paracetamolu, perełki czosnkowe zamiast antybiotyku.

Pierwszą książkę o domowym leczeniu pożyczyłam właśnie od Zosi. No i tak się zaczęło. Osobiście nie polecam domowych metod leczenia tym, którzy nie mają czasu obserwować własnego dziecka, być z nim i przy nim, tym, którzy nie chcą cierpliwości, bo zadowalają się szybkością i łatwością podania gotowców.

Słuchałam swego czasu wykładu pewnej lekarki, która mówiła o tym, że polscy rodzice niejednokrotnie za bardzo się śpieszą z umawianiem wizyt u lekarza zamiast poobserwować swoje dziecko, jego objawy chorobowe. Choroba częściej pełnię objawów przejawia dopiero począwszy od trzeciego dnia. Idąc więc pierwszego dnia do lekarza, może on łatwo popełnić błąd w diagnozie, nie jest w stanie powiedzieć nic pewnego o chorobie dziecka oprócz przepisania „uniwersalnych” leków, które działają jedynie objawowo.

Domowe sposoby leczenia pospolitych chorób mają wiele ograniczeń, podobnie zresztą jak te lekarskie. Z zapartym tchem słuchałam ostatnio historii Ani, która intuicyjnie wyczuła, że nie może czekać w domu, ani nawet na wizytę lekarską, a w te pędy gnać do szpitala. Nie myliła się.  Czasem i tak się zdarza. Dobrze nie stracić tej wrażliwości, nie unikać za wszelką cenę medycznego wsparcia, a rozsądnie z niego korzystać.

Przepis na kiszony czosnek:

obrane, przekrojone ząbki czosnku zalewamy kwasem z ogórków kiszonych i odstawiamy na kilka dni. Dzieci lubią pić tą miksturę, gdy jeszcze zbyt mocno nie naciągnie, a więc za wiele dni nie stoi :o)

Polecam w/w na różne wirusówki: przeziębienie, grypę, opryszczkę, ospę wietrzną. Robaki też nie lubią czosnku.

Są i tacy dziecięcy lekarze. Leczą głównie zabawą.

Po-zdrawiam Was serdecznie!

Czyżbym nauczyła się wklejać zdjęcia 😉